25 april 2006

Thurston Moore (Recyclart - 23.04.2006)

Na het fabuleuze optreden van Patton en de zijnen in allerijl naar de Recyclart gesneld, in de hoop daar nog binnen te geraken om Thurston Moore aan het werk te kunnen zien, waar we gelukkig in slaagden.

Het was een organisatie van de prettig gestoorde Dennis Tyfus, en dat zullen we geweten hebben. Op de zijwand prijkte een animatie van Tyfus in diens typische stijl (een masturberende bengel met zuur gelaat), en ook een optreden van diens Hacky Pack Sac Sac werd ons deel (zie hierover ook mijn verslag i.v.m. het State-X festival). Improvisatiekunst die ter plekke wordt gecreëerd : Tyfus op drums en stofzuiger (!), Vaast op theremin en vis-micro, Jelle op theremin en drums, en ook gitarist Kris van Thunderheartmachine besloot om deelgenoot te worden van het lawaai. Temidden van deze gekte liep een oude, kale kerel met snor rond, die als een bezetene vanalles in de micro riep. Uit opzoeking is gebleken dat het hier wellicht om Ludo Mich ging, de antwerpse kunstenaar die in de jaren '60 en '70 een aantal hysterische cultfilms draaide. Thurston Moore volgde het geheel geamuseerd vanuit de coulissen, alsmede Matchbox Jean die dj van dienst was.

Dan was het nog een tijdje wachten vooraleer Thurston zelf het voetlicht betrad. Maar geen nood : aan vage figuren in de Recyclart geen gebrek ! Een dronken vrouw (blijkbaar de eega van Ludo Mich) danste in een geheel eigen ritme op het podium (en walste een microstatief omver), en werd al snel vervoegd door een potdichte vagebond die een knoop legde in een groot touw en daar zelf zeer gefascineerd door was.

Uiteindelijk was het middernacht toen Thurston het podium besteeg (voorafgegaan door een gitarist die al enkele minuten een soundscape schiep middels strijkstok, gitaar en mandoline). Wat volgde was een uur vol wonderbaarlijke chaos, in het leven geroepen door Thurston Moore op gitaar (uiteraard), door Paul Labrecque op (naar ik vermoed) gitaar, en door een mij onbekende drummer. Thurston stond in het oog van een gierende distortion-storm, die hij soms wel en soms niet getemd kreeg. Hij ging er zalig hevig in op, trok extatische smoelen, en geselde de snaren van zijn gitaar alsof zijn leven ervan afhing. Om 01.00u terug de brusselse nacht in, na één van de opwindendste muzikale avonden van de laatste jaren.

Dennis Tyfus
Ultra Eczema
Ecstatic Peace
Sunburned Hand of the Man (een collectief waar Labrecque deel van uitmaakt)

1 opmerking:

Anoniem zei

Interessante anecdote: ik stond links vooraan het podium. Vlak naast de vage figuur met het pyjama-touw, maar ook naast familie van Ludo Mich.

Picture this: oud klein vrouwtje van voorbij de zestig aan wie ik mijn plaats vooraan afsta, en die met de vuist meezwaait op de impro van Tyfus en Mich. Ook de zoon van Mich stond mee vooraan.

Ik heb trouwens nog nooit zo'n druk heen-en-weer geloop gezien van mensen die per sé naar de backstage wilden...

Interessante avond indeed, maar de volgende ochtend op mijn werk was iets minder :-)